Rekonstrukcja historycznych budynków jest zawsze tematem kontrowersyjnych i gorących dyskusji, nie tylko w Berlinie. Dla niektórych rozwiązaniem jest tylko odtworzenie tego, co było, inni chcieliby, aby zastosowano w nim współczesne rozwiązania, a jedna trzecia odrzuca wszelkie formy rekonstrukcji. Tak było również w przypadku odbudowy i wyposażania Nowego Skrzydła Pałacu Charlottenburg po poważnych zniszczeniach II wojny światowej, począwszy od lat 50. W tym czasie eksperci i opinia publiczna długo zastanawiali się, czy zniszczone malowidła sufitowe powinny być w ogóle zrekonstruowane, a jeśli tak, to czy powinny być wykonane zgodnie z oryginałem, czy też w stylu abstrakcyjnym. Ostatecznie osoby odpowiedzialne zdecydowały się na połączenie konserwacji, rekonstrukcji i tworzenia nowych obiektów. W rezultacie powstał budynek pałacowy, który łączy w sobie różne formy z pogranicza rokoka i rekonstrukcji.

Oprowadzający przedstawiają te różne aspekty rekonstrukcji Nowego Skrzydła i związane z tym dyskusje na wybranych przykładach z sal festiwalowych i pomieszczeń mieszkalnych Fryderyka Wielkiego i pragną zachęcić uczestników do wyrobienia sobie własnych opinii.

Przetłumaczono z DeepL