We wrześniu 1944 r. wojska alianckie przekraczają granicę Rzeszy Niemieckiej na południe od Akwizgranu. Miesiąc później Armia Czerwona wkracza do Prus Wschodnich. Pomimo przewagi aliantów, nazistowskie przywództwo wzywa do kontynuowania wojny "do ostatniej kropli krwi". Każde miejsce miało być bronione bez względu na ludność cywilną. Każdy, kto sprzeciwił się rozkazom, skrytykował reżim lub wyraził wątpliwości co do "ostatecznego zwycięstwa", ryzykował życiem. Jednak

Osoby przeciwstawiły się narodowosocjalistycznym rozkazom zniszczenia i próbowały zapobiec bezsensownej obronie swoich rodzinnych miast. Nawiązywali kontakty z aliantami, rozbrajali członków "Volkssturmu" i wydawali ulotki wzywające do oporu wobec nakazów pozostania w domu. W różnych miastach i wsiach mieszkańcy publicznie domagali się poddania swoich miejscowości bez walki. Demonstracje te były często prowadzone przez kobiety.

Spektrum aktów oporu na krótko przed końcem wojny wahało się od spontanicznej odmowy do zaplanowanych działań przeciwników politycznych narodowego socjalizmu, którzy próbowali obezwładnić lokalnych "przywódców" narodowosocjalistycznych.

Wystawa będzie prezentowana w specjalnej strefie wystawienniczej na pierwszym piętrze Centrum Pamięci Niemieckiego Ruchu Oporu od 10 kwietnia 2025 r. do 25 sierpnia 2025 r.

Przetłumaczono z DeepL