Co obecny kryzys energetyczny oznacza dla naszego podejścia do energii jądrowej i poszukiwania alternatywnych źródeł energii? Czy można sobie wyobrazić przyszłe dostawy energii nie tylko bez paliw kopalnych, ale także bez energii jądrowej? I jak należy postępować z odpadami radioaktywnymi?

Dwuletni artystyczno-kuratorski projekt badawczy SALZ. TON. GRANIT. o nuklearnej przeszłości i promieniującej przyszłości (2023-2024) bada, w jaki sposób przemysł jądrowy i jego infrastruktura wpływają na nasze życie. W centrum uwagi znajduje się produkcja energii jądrowej i składowanie odpadów radioaktywnych, a także miejsca i mieszkańcy dotknięci ich materialnymi, społecznymi i ekonomicznymi konsekwencjami na co dzień. W ramach wystawy i programu wydarzeń uczestniczący w projekcie artyści i kuratorzy z grupy roboczej nGbK zaprezentują wyniki swoich szeroko zakrojonych badań, w których zbadali różnorodne powiązania między energią, polityką, ekologią i ruchami społecznymi z perspektywy ponadlokalnej.

Tytuł SALZ. TON. GRANITE. nawiązuje do trzech materiałów, które są obecnie uważane za najbezpieczniejsze do ostatecznego składowania odpadów jądrowych. Projekt przygląda się Niemcom i Węgrom, dwóm krajom, które przyjmują przeciwstawne podejścia do energii jądrowej: Podczas gdy Niemcy rozpoczęły wycofywanie się z energetyki jądrowej do 2023 r., zamykając wszystkie elektrownie jądrowe, Węgry budują nową elektrownię jądrową, kontrowersyjny reaktor PAKS II. Pomimo tych kontrastów, oba kraje borykają się z tym samym nierozwiązanym problemem: poszukiwaniem ostatecznego składowiska wysoce radioaktywnych odpadów jądrowych, które zgodnie z dyrektywą UE musi znajdować się w granicach ich kraju. Jest to problem globalny: z wyjątkiem fińskiego składowiska "Onkalo", które ma zostać uruchomione w 2025 r., nigdzie na świecie nie ma jeszcze składowiska dla tego ryzykownego produktu ubocznego produkcji energii.

Wystawa SALZ. TON. GRANIT. łączy Berlin z regionami wiejskimi w Niemczech i na Węgrzech, w których znajduje się infrastruktura jądrowa, taka jak kopalnie uranu, elektrownie jądrowe i tymczasowe składowiska odpadów jądrowych, lub które były i są scenami oporu przeciwko energii jądrowej. Na wystawie prezentowanych jest dziewięć nowych produkcji, które powstały podczas dwuletniego procesu badawczego. Wiele z nich powstało w ścisłym dialogu z miejscową ludnością, której perspektywa zajmuje centralne miejsce. W ten sposób staje się widoczne, w jaki sposób osoby bezpośrednio skonfrontowane z infrastrukturą jądrową radzą sobie z jej konsekwencjami i niewidocznymi zagrożeniami, które się z nią wiążą.

Towarzyszące wystawie wycieczki z przewodnikiem, występy, dyskusje panelowe i pokazy filmowe obejmują cały zakres badań artystycznych i kuratorskich oraz poszerzają główne tematy wystawy o dalsze perspektywy.

Artyści: Ana Alenso, András Cséfalvay, Krisztina Erdei & Dániel Misota, Csilla Nagy & Rita Süveges, Sonya Schönberger, Marike Schreiber, Katarina Šević, Dominika Trapp, Anna Witt

Uczestnicy programu wydarzenia: bankleer (Karin Kasböck i Christoph Leitner), András Cséfalvay & Gabriela Šaturová, Reinhard Dalchow, Sophie Hilbert, Paul Kolling, Björn Kröger, Elie Peuvrel & Anne-Kathrin Braune, Grit Ruhland, Emilija Škarnulytė, a także Anna Witt z Viviane Damitz, Aleksandra Saša Jeremić, Charlotte Kremberg, Silvio Kull, Patrick Neugebauer, Eileen Raddatz, Philip Rudzinski, Valerija Rutz i Ricarda Scheringer (HBK Braunschweig)

grupa robocza nGbK: Katalin Erdődi, Marc Herbst, Julia Kurz, Virág Major-Kremer, Vincent Schier

Finansowany przez program Zero - Neutralne dla klimatu projekty artystyczne i kulturalne Niemieckiej Federalnej Fundacji Kultury. Finansowany przez komisarza rządu federalnego ds. kultury i mediów.