"Schluss mit den Meisterwerken" ("Dość z arcydziełami", okrzyk bojowy słynnego surrealisty Antonina Artauda) jest poświęcony akcjonistycznej stronie surrealizmu i jego konsekwencjom, które można odczuć do dziś. Zajmuje się ideą destrukcji (kolaże Höcha lub Schwittersa, "Skat Players" Dixa, a następnie połatani goście imprezy Gerharda Richtera), kwestia władzy ("Ślepa siła" Schlichtera kontra "Śmierć patriarchy" Niki de Saint Phalle) lub samotności (Germaine Richier, Alberto Giacometti) i wreszcie bunt, jak głosili Baselitz i Schönebeck w "Manifeście pandemonicznym" z wyraźnym odniesieniem do surrealizmu. Działania sytuacjonistów i niepokoje studenckie we Francji i Paryżu kończą wystawę: "La rivoluzione siamo noi" (Joseph Beuys) deklaruje, że myśli i działania samego człowieka są sztuką - całkowicie w duchu surrealizmu, który nigdy nie chciał być stylem sztuki, ale sposobem życia lub postawą umysłu.

Specjalna wystawa Nationalgalerie - Staatliche Museen zu Berlin