W Protectorate włoska artystka Silvia Rosi bada swoje togijskie korzenie i rzuca światło na systemy komunikacji i znaków w kolonialnych i hegemonicznych strukturach władzy. Opierając się na materiałach archiwalnych z Narodowego Archiwum Togo, zwraca uwagę na powszechne rozpowszechnianie zachodnich systemów podczas kolonialnej okupacji Togo przez Cesarstwo Niemieckie oraz siły brytyjskie i francuskie. Akt opowiadania historii odbywa się w Protektorat za pośrednictwem wielu form wizualnych i poziomów sensorycznych: W nieruchomych i ruchomych obrazach z dźwiękiem możemy zobaczyć i usłyszeć, jak lokalny język, tradycje i kultura wizualna zostały nadpisane lub stłumione podczas rządów kolonialnych. Bohaterką prac jest zawsze sama Rosi, skutecznie osadzając swoje osobiste doświadczenia w zbiorowej narracji.