Kolekcja rzeźb jest jedną z największych kolekcji rzeźb antycznych na świecie i mieści się w Muzeum Bode na Wyspie Muzeów w Berlinie. Rzeźby i dzieła malarskie sięgają od wczesnego średniowiecza do końca XVIII wieku i pochodzą z krajów niemieckojęzycznych, Francji, Holandii, Włoch i Hiszpanii.

Centralnym punktem kolekcji jest dział włoski. Główne dzieła rzeźby średniowiecznej, takie jak Madonna z prezbiterium Martinus i Człowiek boleści Giovanniego Pisano, prowadzą do arcydzieł wczesnego renesansu. Glazurowane terakoty Luca della Robbia, Madonna Pazzi Donatella i popiersia portretowe Desiderio da Settignano, Francesco Laurana i Mino da Fiesole to najważniejsze punkty kolekcji.

Kolejny akcent położony jest na późnogotycką rzeźbę niemiecką z dziełami Hansa Multschera, Tilmana Riemenschneidera, Hansa Brüggemanna, Niclausa Gerhaerta von Leydena i Hansa Leinbergera. Niemiecka rzeźba renesansowa i barokowa reprezentowana jest przez statuetki w alabastrze i kości słoniowej. Wyróżniają się monumentalne figury rycerzy z czasów wojny trzydziestoletniej.

Ponadto muzeum posiada imponujące przykłady rzeźby budowlanej. Galeria Gröninga jest ważnym dziełem niemieckiej sztuki romańskiej. Rzeźby Andreasa Schlütera i grupa sześciu posągów komandorów stworzona dla dawnego Wilhelmplatz reprezentują berlińską rzeźbę XVII i XVIII wieku. Rokoko i wczesny klasycyzm w Niemczech reprezentowane są przez dzieła Ignaza Günthera, Josepha Antona Feuchtmayera, Edme Bouchardona, Pierre'a Pugeta i Jeana Antoine'a Houdona.

W zbiorach nowo otwartego Muzeum Bode można zobaczyć liczne włoskie dzieła malarskie różnych szkół, głównie z okresu renesansu. Wśród nich znajdują się tak znane dzieła jak brązowa głowa Lodovica Gonzagi, fragment głowy "Księżniczki Neapolu" i popiersie Flory, których klasyfikacja historyczna była kwestionowana lub korygowana. Centralnym punktem są płaskorzeźby Madonny w glinie, stiuku i kartuszu z XV wieku, skupione wokół jednej z najważniejszych kompozycji Madonny autorstwa Jacopo Sansovino z XVI wieku, a także niektóre fragmenty pierwszorzędnych dzieł malarskich wystawionych po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej.

Szczególną atrakcją dla współczesnego zaangażowania obywatelskiego jest "Kunstkammer Würth" z 30 dziełami z kolekcji przemysłowca, kolekcjonera sztuki i mecenasa Reinholda Würtha, która przez trzy lata idealnie uzupełnia zbiory muzeum. Oprócz gabinetu z XVII wieku w Kunstkammer uwagę zwracają przede wszystkim małe dzieła w kości słoniowej z XVII i XVIII wieku autorstwa takich artystów jak Leonhard Kern, Zacharias Hegewald, Joachim Henne, Adam Lenckhardt, Paul Egell i Christoph Daniel Schenck. Ponadto prezentowany jest cenny bursztynowy ołtarz z XVII wieku, częściowo pozłacane srebrne dzieło Paulusa Ättingera przedstawiające Dianę na jeleniu oraz prace z toczonej kości słoniowej.

Wystawa stała Skulpturensammlung der Staatlichen Museen zu Berlin.