Najdłuższy zachowany odcinek muru berlińskiego między Ostbahnhof a Oberbaumbrücke zyskał światową sławę jako East Side Gallery. Po upadku muru, 118 artystów z 21 krajów stworzyło najdłuższą na świecie galerię pod gołym niebem na 1,3 kilometrze dawnego elementu granicznego. Jako symbol radości z przezwyciężenia niemieckiego podziału, a jednocześnie historyczne świadectwo reżimu granicznego NRD, Galeria East Side jest dziś jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc turystycznych w stolicy.

Galeria została otwarta 28 września 1990 r., a w listopadzie 1991 r. wpisana na listę zabytków kraju związkowego Berlin. Wielu artystów jest nadal zaangażowanych w inicjatywę artystyczną East Side Gallery e.V. na rzecz zachowania obrazów, której ostatnia kompleksowa renowacja miała miejsce w 2009 roku. W listopadzie 2018 roku Galeria East Side została przekazana przez państwo Berlin Fundacji Muru Berlińskiego. Dziś o obiekcie i dziełach sztuki informują różne formy zwiedzania z przewodnikiem.

Również w czasach NRD instalacje graniczne w tym miejscu miały szczególne znaczenie. Kiedy w 1961 roku rozpoczęto budowę muru, Szprewa pomiędzy Friedrichshain a Kreuzbergiem stała się pasem granicznym. Oprócz osobliwości topograficznej, tutejsze fortyfikacje graniczne wykazują również rzadkość konstrukcyjną: Inaczej niż w większości innych miejsc, wschodnia strona muru była widoczna dla wszystkich, ponieważ Mühlenstraße służyła jako "droga protokolarna" dla wysoko postawionych gości w NRD. Z tego powodu tutejszy mur został zaprojektowany jako tzw. "Mur Graniczny 75", który gdzie indziej prawie zawsze wychodził na Berlin Zachodni. Wysokie na 3,6 metra fragmenty muru miały zasłonić widok na pas śmierci.