Pałac, położony na północy Berlina, został zbudowany w latach 1685 - 1690 dla generała Joachima von Grumbkowa w miejscu dotychczasowej budowli hrabiów zu Dohna. Krótko potem posiadłość nabył książę elektor Fryderyk III i zlecił Janowi Fryderykowi Eosanderowi jej rozbudowę, która trwała do 1709 r. Fasada od strony ogrodu i kilka plafonów zdobionych sztukaterią są do dziś odbiciem tej epoki.
W latach 1740 - 1797 pałac stanowił letnią rezydencję królowej Prus, Elżbiety Krystyny, małżonki Fryderyka Wielkiego. Zleciła ona Janowi Michałowi Boumannowi Starszemu przebudowę i rozbudowę pałacu, w wyniku czego powstał rokokowy klejnot. Obok wspaniałej sali balowej i eleganckiej klatki schodowej zachowały się cenne tapety w komnatach królowej oraz galeria z cedru. W 1949 r. pałac stał się siedzibą głowy państwa – pierwszego prezydenta byłej NRD, Wilhelma Piecka. Z tego czasu pochodzi gabinet urzędowy i elegancki nowoczesny prezydencki ogród. W latach 1960 – 1964 pałac staje się siedzibą Rady Państwa byłej NRD, a w końcu - do 1990 r. - służy jako dom gościnny rządu NRD. Zachowany apartament gości rządowych jest urządzony w stylu lat 1960., a pokój kominkowy posiada nowe wyposażenie z 1978 r. W tych pomieszczeniach gościły słynne osobistości, jak Fidel Castro czy Michaił Gorbaczow.