Aleja daglezji prowadzi od pałacu Charlottenburg do mauzoleum w parku, które Fryderyk Wilhelm III zbudował dla swojej żony, królowej Luizy, która zmarła młodo. Jej trumna została tu przeniesiona z berlińskiej katedry w 1810 roku.

Mauzoleum, zaprojektowane przez Heinricha Gentza, było pierwotnie prywatnym miejscem kultu: małą świątynią z kolumnowym frontem z piaskowca - zastąpionym w 1828 r. portykiem z czerwonawego granitu - i wyższą salą. W 1814 r. wzniesiono tu słynny marmurowy pomnik królowej autorstwa Christiana Daniela Raucha, efektownie oświetlony świetlikiem.

Mauzoleum zostało przedłużone z tyłu po raz pierwszy po śmierci Fryderyka Wilhelma III w 1840 roku, aby pomieścić jego grobowiec. Nisza ołtarzowa, marmurowy krucyfiks i wersety biblijne na ścianach nadały budynkowi charakter kaplicy.

W latach 1890/91 został on powiększony po raz drugi, aby pomieścić grobowce cesarza Wilhelma I i jego żony Augusty. W ten sposób prywatne miejsce pamięci zostało przekształcone w pomnik dynastyczny.
Sarkofagi władców znajdują się w krypcie pod halą.